Algemeen Christelijk Vakverbond

Berekeningen leren dat als België zijn gemiddelde btw-tarief met 1 procentpunt verhoogt, dit de schatkist 1,2 miljard euro oplevert. Het is dus een gemakkelijke maatregel om snel veel inkomsten te innen. Maar een grotere impact van de btw leidt ongetwijfeld tot een vermindering van het herverdelend karakter van de belastingen. 

De ongelijkheid zal zelfs nog toenemen, omdat alle inkomenscategorieën, zonder onderscheid, op dezelfde manier belast worden. Zo betaalt iemand met een maandinkomen van 10.000 euro evenveel belastingen bij de aankoop van een brood, als iemand met een maandinkomen van 1.000 euro. 

Een verhoging van de btw-tarieven treft dus vooral de laagste inkomens.

In de discussie over de tax shift verkiest de minister van Financiën Johan Van Overtveldt  (N-VA) hogere lasten op consumptie (btw) omdat die een stabielere bron van inkomsten zouden zijn dan extra lasten op vermogen of milieuvervuiling. Dat is nog niet zo zeker! 

Bij een geringere koopkracht bijvoorbeeld door werkloosheid, door ziekte of door prijsstijgingen, neemt het verbruik af, waardoor de overheid minder belastingen zal ontvangen. En wat doet zowel de Vlaamse als de federale regering? Zij besparen op de gewone burger waardoor de koopkracht zwaar wordt aangetast: een indexsprong, duurder openbaar vervoer, duurder onderwijs, duurdere ontspanning en cultuur, duurdere zorgverzekering, duurdere advocaten en duurdere energie. 

Voorstanders van een verschuiving naar hogere btw-tarieven beweren dat de prijzen niet zullen stijgen, omdat door de vermindering van de sociale bijdragen de loonkost daalt. De lagere loonkost compenseert dus een hogere btw. De consument zal er niets van voelen en we worden, vergeleken met het buitenland, competitiever. Maar in de kapitalistische logica is dat nog niet zo zeker! 

Als men het heeft over een verschuiving van de zware ‘lasten’ op arbeid naar btw, dan heeft men het niet over jouw brutoloon. Dikwijls geeft men de indruk dat het de werknemer is die minder belastingen en sociale bijdragen zal betalen als men het heeft over minder ‘lasten’ op arbeid. Maar voor alle duidelijkheid zijn het niet de belastingen en de sociale bijdragen op het brutoloon van de werknemers die zouden verlagen, maar gaat het over de bijdrage die de werkgever door stort naar de sociale zekerheid: de werkgeversbijdrage. 

De voorstanders van een verschuiving van de belastingen op arbeid naar belastingen op consumptie, zitten nog met een probleem! Een hogere btw duwt de prijzen de hoogte in en leidt tot inflatie. Het gevolg is, en gelukkig maar ook, dat de lonen in België via het systeem van de automatische indexering worden opgetrokken. Het is natuurlijk daarom  dat de regering Michel knabbelt aan het indexsysteem door de invoering van een indexsprong. 

Voorstanders die een verschuiving van belasting op arbeid naar btw verdedigen, vinden dat een verhoging van de btw niet per se asociaal hoeft te zijn. Je betaalt enkel als je geld uitgeeft. Iemand die rijk is, geeft immers meer geld uit. Vermogende burgers dragen zo relatief meer bij. Als je dit zo stelt, ga je dan akkoord dat er een onderscheid mag zijn in de samenleving dat bepaalde groepen zich meer mogen toe-eigenen dan anderen? 

Stellen dat de rijken die meer uitgeven dan de armen en daardoor de verhoging van de btw niet asociaal is, is ook voorbijgaan aan de ongelijkheid die er is tussen de kwaliteit van de goederen en de diensten. Is het niet zo dat goederen van een mindere kwaliteit goedkoper zijn, maar ook sneller stuk gaan? Gaan we dan akkoord dat alleen de rijken degelijk materiaal kunnen kopen en in stevige goede huizen mogen wonen?  Want zij geven toch meer uit? 

Volgens de minister van Financiën Johan Van Overtveldt zouden de vakbonden de discussie over de tax shift verengen tot enkel en alleen een belasting op vermogen. Zou hij dan nooit de vakbondseisen lezen? Wat de vakbonden vragen is een tax shift naar rechtvaardige belastingen. Dat start bij een volledige  opheffing van het bankgeheim en de invoering van een vermogenskadaster. Daaruit moet  een vermogensbelasting op het bezit van de 3 procent rijkste families voortvloeien die meer dan 8 miljard euro kan opbrengen. Voeg daarbij het opnieuw invoeren van een globalisering van alle inkomens in de personenbelasting die gepaard gaat met een herziening van de belastingschalen en de belastingtarieven.